چشم اندازی هیجان انگیز از فناوری های 2020 - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، شروع پیش فروش اولین خودروی پرنده در دنیا و روز های پایانی سال 2019، بهانه ای شد تا از فناوری هایی بگوییم که در سال میلادی جدید همگان را متعجب خواهد نمود.

به گزارش ، با نزدیک شدن به آغاز سال 2020 میلادی، شاید وقت آن رسیده که خودمان را آماده روبه رو شدن با نوآوری های شگفت انگیز دنیای فناوری کنیم. فناوری هایی که پیش از این وعده تحقق شان به ما داده شده بود و به زودی در سال جدید باید رنگ واقعیت به خود بگیرند.

به گفته نظریه پردازان در دهه آینده با دنیای روبه رو خواهیم بود که تفاوت چشم گیری با دنیای امروز خواهد داشت. آن ها سرعت قابل توجه پیشرفت فناوری های نوین را مهم ترین دلیل برای تحقق این امر می دانند و معتقدند شرکت ها و افرادی که خود را با این تغییرات سریع هماهنگ نمی نمایند، از قافله فناوری های برتر و بزرگ عقب می مانند.

پیش بینی ها نشان می دهد قرار است در دهه جدید، پیشرفت های چشمگیری را در سفر های فضایی، محاسبات کوانتومی، هوش مصنوعی، گسترش نرم افزار ها و ... ببینیم. برای درک بهتر این موضوع و در پفراینده امروز زندگی سلام به فناوری هایی که در سال میلادی پیش رو همه را شگفت زده خواهد نمود، نگاهی خواهیم انداخت.

انسان از دیرباز آرزوی پرواز داشته است، از همین رو شاهد اختراع هواپیما بودیم، اما این روز ها شاهد نسخه هایی به روزتر برای پروازیم. چند روز پیش و در هفته هنر سال جاری آمریکا، شاهد رونمایی از خودروی پرنده بودیم. این خودرو توانایی پرواز عمودی (همانند بالگرد) را ندارد و باید به صورت افقی حرکت و سپس پرواز کند. ماکزیمم سرعت آن 180 کیلومتر بر ساعت و قیمت مدل عادی این خودروی پرنده 400 هزار دلار (حدود پنج میلیارد تومان) است، اما برای خرید نسخه سطح بالا باید 600 هزار دلار (حدود هشت میلیارد تومان) بپردازید. البته برای رانندگی با آن هم به مجوز خلبانی احتیاج است. در کنار خودروی پرنده که به احتمال زیاد در سال 2020 به فراوری انبوه خواهد رسید، این حوزه یک پیشرفت شگرف دیگر هم خواهد داشت.

برای تحقق بخشیدن به رویای خودرو های خودران، دانشمندان احتیاج به ساخت یک شبکه عصبی مصنوعی (ANN) دارند که همانند شبکه عصبی بیولوژیکی انسان کار کند. به گفته مهندسان شرکت خودروسازی تسلا، یک خودرو برای رانندگی کاملا خودران احتیاج به شبکه عصبی کامپیوتری با قابلیت محاسبه حداقل 50 تریلیون در ثانیه را دارد. برای مقایسه، مغز انسان می تواند 10 تریلیون محاسبه در ثانیه انجام دهد.

ایلان ماسک، رئیس تسلا گفته است انتظار دارد شرکت او سال 2020 این خودرو را هم بسازد. البته ناگفته نماند که خودران ها محدود به خودرو های سواری نخواهند بود و حمل و نقل کامیونی و کشتیرانی های خودران، تیتر خبر های جالب سال جدید خواهند بود.

رایانه های کوانتومی ظرفیت بسیار بالایی دارند و می توانند میلیون ها حالت موجود برای یک مسئله را در کسری از ثانیه پردازش و محاسبه نمایند، کاری که ابررایانه های امروزی نمی توانند یا به سال ها زمان برای به خاتمه رساندن پردازش ها احتیاج دارند. نقش رایانه های کوانتومی در گسترش فناوری ها و به ویژه در حوزه های نظامی، امنیتی، طراحی و آزمایش داروها، پیش بینی شرایط هوا و تحلیل داده های هوش مصنوعی بسیار پر رنگ است.

به تازگی شرکت گوگل اعلام نموده به پیشرفت بزرگی در این فناوری دست یافته است و می تواند قدرتمندترین و متفاوت ترین رایانه دنیا را فراوری کند. به گفته متخصصان این شرکت، هم اکنون قدرتمندترین رایانه دنیا که سامیت (Summit) نام دارد برای انجام یک محاسبه کاملا پیشرفته به حدود 10 هزار سال زمان احتیاج دارد، در حالی که رایانه کوانتومی گوگل در 3 دقیقه و 20 ثانیه این کار را انجام می دهد!

به دلیل گستردگی فناوری اتوماتیکسازی، تعریف دقیق و مشخصی را نمی توان برای آن در نظر گرفت. اتوماتیکسازی یا همان اتوماسیون، هم اکنون برای بیشتر شرکت های فعال در حوزه فناوری، یک محرک فنی اصلی در حوزه تجارت به شمار می رود. اتوماتیک شدن فعالیت های انسان، دیگر به کار های مکانیکی محدود نمی گردد.

اتوماسیون هر روز فراتر می رود و از دایره تصورات و رویا های ما خارج می گردد. ماشین های پیچیده کارخانه ها را قبضه نموده اند، اتوماسیون اداری و نرم افزار های مدیریت وظایف، کار های دفتری ما را انجام می دهند. خانه های هوشمند در حال گسترش هستند.

بانکداری اتوماتیک، ساخت و ساز اتوماتیک و در نهایت اتوماتیکسازی، احتیاج به کوشش انسان را به حداقل می رساند و سودرسانی را تا حد امکان افزایش می دهد. هنگامی که به آینده اتوماتیکسازی نگاه می کنیم، با امکانات بی شماری روبه رو می شویم.

تصور کنید کسی با قراردادن یک کلاه روی سرتان افکار و احساسات شما را بخواند یا حتی آن ها را تغییر دهد یا پاک کند! چنین فناوری می تواند نگرانی های امنیتی جدی با خود به همراه بیاورد. با این فناوری، رابط های مغز و رایانه، احساسات و افکارمان را تبدیل به الگوی دیجیتال و قابل اشتراک گذاری می نماید.

بعضی از شرکت ها همچون فیسبوک در کوشش اند تا این فناوری را عادی سازی نمایند. امروزه توانایی این فناوری این است که تشخیص دهد شما کدام عضله خود را می خواهید تکان دهید یا از نظر عاطفی چه شرایطی دارید، اما همان طور که می دانید رشد فناوری باعث می گردد روش ها و الگوریتم های هوش مصنوعی پیچیده تر شوند و سخت افزار ها قدرتمندتر، بنابراین شاید رسیدن به دقت بالاتر چندان هم دور نباشد.

به تازگی ابزار پوشیدنی نکست مایند (NextMind) با قابلیت حس کردن مغز مورد امتحان قرار گرفته است. این ابزار پوشیدنی سبک، روی سر قرار می گیرد و سیگنال ها را از قشر بصری دریافت می نماید و آن ها را به صورت دستورات دیجیتال در زمان واقعی ارائه می دهد. انتظار می رود الگوریتم های یادگیری ماشینی که برای کدگذاری سیگنال ها در این ابزار به کار می فرایند، در اوایل سال 2020 رونمایی شوند. همان گونه که به نظر می رسد، کاربرد های بالقوه عملی این نوع فناوری، بسیار حیرت انگیز هستند و می توانند برای یاری به افراد ناتوان و آسیب دیده به کار بفرایند.

در سال جدید شاهد رایج شدن استفاده از گجت هایی خواهیم بود که به بهبود سلامت یاری می نمایند. فناوری هایی مانند آنالیز از راه دور و تحلیل داده از طریق گجت های پوشیدنی مثل ساعت و لباس ها در حال گسترش هستند و می توانند به بهبود سلامت افراد یاری نمایند.

استفاده از این فناوری به ما این امکان را می دهد که قبل از بروز هرگونه علایم، مسائل پزشکی را در افراد پیش بینی و درمان کنیم. این فناوری بر دقت دارویی نیز تاکید دارد و به پزشکان امکان می دهد تجویز و به کارگیری دارو را با دقت بیشتری انجام دهند و چگونگی تاثیر دارو و روش های درمانی بر بیمار را هم آنالیز نمایند.

از آن جا که صدا آزادانه در جریان است و به راحتی قابل تبدیل به فناوری دیجیتال نیست، با پیشرفت هوش مصنوعی، پردازش صوتی و برنامه های مبتنی بر یادگیری رایانه ای در دهه آینده، انتظار می رود نرم افزار های تفسیر و ایجاد صدا حرکت رو به جلویی داشته باشند و بیشتر به قلمرو انسانی وارد شوند.

یکی از جنبه های خاص در فناوری صوتی، برنامه ریزی عصبی-کلامی یا NLP است. این نوع برنامه ریزی، به رایانه ها و سیستم ها امکان می دهد تا مفهوم صوت را بهتر درک نمایند. به عبارتی امکان درک لحن، طعنه ها و بازی با کلمات را برای رایانه ها فراهم می نماید و قادر خواهد بود زبان را از نظر فنی به بالاترین سطح کارایی خود برساند.

NLP کاربرد های فراوانی دارد، از جمله در ترجمه ماشینی مانند گوگل ترنسلیت، ویرایشگر های متن مانند Microsoft Word و Google Docs برای تصحیح غلط های گرامری، نوشتاری و ویرایشی، پاسخ صوتی تعاملی در مراکز پاسخ گویی به مشتریان برای پاسخ به سوالات متداول توسط ماشین و دستیار های صوتی مانند کورتانا، سیری و الکسا استفاده می گردد.

واقعیت توسعه یافته، یک فناوری شامل چندین فناوری جدید و در حال توسعه است که یک تجربه همه جانبه دیجیتال را عرضه می نماید. واقعیت مجازی (VR)، واقعیت تکامل یافته (AR) و واقعیت درآمیخته (MR) سه ضلع واقعیت توسعه یافته را تشکیل می دهند. در واقعیت مجازی کاربر از طریق یک هدست وارد دنیای کاملا پردازش شده می گردد.

واقعیت تکامل یافته این توانایی را به کاربر می دهد تا اجسام دیجیتال را از طریق صفحه نمایش یا صفحه نمایش تلفن هوشمند در دنیای حقیقی ببیند (مانند فیلتر های اسنپ چت) و در واقعیت درآمیخته، کاربر می تواند با اجسام دیجیتالی قرارداده شده در دنیای واقعی تعامل داشته باشد و ارتباط برقرار کند مثل نواختن پیانوی دیجیتالی که در گوشه اتاق تان است.

این فناوری ها که سابقه چند ساله در دنیای سرگرمی دارند، با استفاده از هدست ها و ویژگی های تلفن های هوشمند مانند فیلتر های دوربین، نمونه های قابل لمسی از AR را ارائه می دهند. به تازگی شرکت اپل خبر رونمایی از هدست مجهز به واقعیت افزوده را در سال 2020 داد. این هدست دارای لنز های هولوگرافیک بوده و به شکل بیسیم با آیفون هماهنگ می گردد و اطلاعاتی نظیر پیغام ها، ایمیل ها و نقشه را در میدان دید کاربر نمایش خواهد داد. گسترش این نوع واقعیت افزوده ممکن است تا جایی پیش برود که فرق میان خیال تصویری و دنیا واقعی غیرقابل تشخیص و انتخاب بین آن دو عملا غیرممکن گردد.

اینترنت اشیا (IOT) واژه ای است که به طور گسترده برای توصیف آینده از آن استفاده می گردد، زمانی که همه چیز به اینترنت متصل گردد. این بدین معناست که نه تنها رایانه یا تلفن هوشمند شما بلکه حتی یخچال، تلویزیون، در ورودی خانه و سرخ کن شما به اینترنت متصل می گردد!

آغاز این فرایند را هرچند خیلی کم رنگ، اما با قفل های هوشمند، تلویزیون های هوشمند، خدمتکار خانه و چند مورد دیگر می توان دید. حدود 6.7 میلیارد دستگاه متصل به شبکه برای جمع آوری اطلاعات هم اکنون در حال استفاده اند. همراه با 20 میلیارد پروژه برای سال 2020 (با توجه به آمار ارائه شده از سوی شرکت آمازون) پیش بینی می گردد که تا سال 2021، 25 میلیارد دستگاه متصل به شبکه IOT ایجاد گردد.

انتظار می رود مصرف نماینده جذب راحتی ایجاد شده توسط IOT گردد، چون هم زمان کمتر و هم هزینه کمتری متحمل می گردد. اینترنت اشیای صنعتی مقوله عظیمی است و می تواند تاثیر عمیقی روی اتوماتیک سازی و کیفیت کنترل داشته باشد. به زودی کارتن های شیر را می بینیم که درون آن ها سنسور هایی به کار رفته است که می توانید با سوپرمارکت محلی در ارتباط باشید و هر زمان که شیر در یخچال ندارید، شیر تازه به طور اتوماتیک برای شما ارسال گردد یا یک شرکت می تواند با توجه به شرایط چهره شما در ابتدای روز، محصولات مراقبت از پوست به شما پیشنهاد دهد.

اگر ردیاب خواب شما به آمازون اطلاع دهد که شما به مقدار کافی در شب نمی خوابید، می تواند به شما قهوه مناسب یا قرص خواب خوب معرفی کند. البته یکی از بزرگ ترین نگرانی های شرکت های اینترنت اشیا، امنیت داده هاست. با جمع آوری داده های بیشتر نسبت به گذشته، هکر ها فرصت و انگیزه بیشتری برای کوشش در نقض این سیستم ها دارند. به ازای ورود اطلاعات بیشتر به سیستم، سطح حمله و آسیب پذیری بیشتر می گردد.

ناسا طبق وعده قبلی اش باید در سال 2020، ایستگاه فضایی بین المللی ISS را در اختیار گردشگران و شرکت های تجاری قرار دهد. البته هزینه روزانه اقامت یک شخص در ISS و استفاده از سیستم های پشتیبان حیات 11 هزار دلار و استفاده از ذخایری مثل آذوقه، هوا، تجهیزات پزشکی و... حدود 22 هزار دلار تمام می گردد؛ بنابراین یک شب ماندن در ایستگاه فضایی بین المللی حدود 35 هزار دلار هزینه در پی خواهد داشت. از آن جا که ناسا همواره در برابر این طرح موضع مخالفی داشته، می توان گفت که حرکت بزرگی در راستای تجاری سازی و گردشگری شدن ایستگاه فضایی ISS به حساب می آید.

منبع: خراسان