تصاویری از زندگی غارنشین ها در اسپانیا - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، گوآدیکس ناحیه ای در جنوب اسپانیا نزدیک به 2000 غار دارد که سکونتگاه نسل های زیادی بوده اند.

وبلاگ سفر | مدت های مدیدی غار ها سکونتگاه مردم سراسر جهان بودند. در جنوب اسپانیا، غار ها نخستین بار پناهگاهی برای فرار از طوفان های سهمگین و حیوانات درنده بودند. بعدها، پناهگاهی برای فرار از شکنجه و آزار های نژادی شدند و حالا این ساختار های طبیعی سکونتگاه جوامع منحصربفردی شده اند که خلوت آرامش بخش کوهستان را جایگزین زندگی مدرن نموده اند.

به گزارش وبلاگ سفر ، رای تامارا مرینو، عکاس اهل شیلی است که از غارنشینان سراسر جهان عکس برداری می نماید. تاریخ و رابطه بکر میان طبیعت و ساکنانش بیشترین جذابیت را برای او دارد: من همواره از ارتباط انسان ها با طبیعت و نحوه تاثیر آن بر زندگی شان شگفت زده شده ام.

(آسمان بالای درگاه غار در Benalúa، روستایی در کوه های جنوب اسپانیا، در حال تاریک شدن است.)

مرینو در بخش دوم پروژه جاری اش، دو هفته را در منطقه اندلس اسپانیا گذراند تا از زندگی غارنشینان آن منطقه مستند بسازد. او درباره این پروژه گفته است: مهمترین چیز نداشتن پیش داوری است. من دوست دارم با این مردم معاشرت کنم و به داستان هایشان گوش بدهم و داستان زندگی خودم را هم برایشان بگویم.

(پیداد مزکو و آنتونیو اورتیز تمام عمر خود را در غار های گوآدیکس زندگی نموده اند. هر دوی آن ها درون غار به جهان آمدند و در تپه ها بزرگ شدند. در گذشته، آنتونیو در مزرعه کار می کرد و پیداد صندلی های چوبی می ساخت.)

مرینو در استان گوآدیکس که خواستگاه 2000 خانه زیرزمینی است، با کسانی آشنا شد که زندگی کشاورزی را درست همانطور که 500 سال پیش وجود داشت ادامه می دهند: آن ها هنوز با حیواناتشان درون غار ها زندگی می نمایند.

دورتر و در امتداد درۀ ساکرامنتو یا کوه مقدس، غار ها بالای شهر بزرگ گرانادا هستند؛ جاییکه آمیزه ای از فرهنگ ها و قومیت ها همزیستی مینمایند. دورافتاده ترین قلمروی این منطقه را ساکنان غیرقانونی اشغال نموده اند که بسیاری از آن ها مهاجران بدون مدرک هستند و بخش دیگری از این غارها هم غالباً در تصرف ساکنان قانونی است که بنا به دلایل فرهنگی و زیست محیطی به آنجا کشیده شدند.

(جودیت، دختر 12 ساله ای که در گوآدیکس زندگی می نماید، روی غار محل زندگی اش در حال قدم زدن است. این منطقه صد ها سال محل زندگی ساکنان زیرزمینی بوده است.)

بسیاری از اعضای این جامعه مانند هنریکه آمایا برای ادای احترام به فرهنگ شان هنوز در غار ها زندگی می نمایند. آمایا که شش نسل از خانواده اش در غار های ساکرامونته زندگی می نمایند، می گوید: من درون غار به جهان آمدم. حیوانات هم با ما زندگی می کردند. اجداد آمایا موسسان یک سبک پایکوبی موسوم فلامینکوی زامبرا بودند که نخستین بار بیش از 500 سال پیش در همان غار ها اجرا می شد.

(درب ورودی غاری که کمی از دیواره صخره ای در ساکرومونته بیرون زده است. شرایط این غار ها در یک خلاء قانونی است که امکان تصرف آسان آن ها را فراهم می نماید.)

آمایا وقتی که فقط 3 سال داشت پایکوبییدن را شروع کرد. برای او، پایکوبی فلامینکو و خواندن شعر گیتانو در چنین مکان تاریخی سبب می گردد او با اجدادش ارتباط قدرتمندی برقرار کند.

توکاتو لوپز هم غارنشین است و چهار نسل از خانواده او در غار های گوآدیکس زندگی نموده اند. این غار ها پناهگاه آن ها در گرمای غیرقابل تحمل تابستان هستند، اما مهمتر از همه، حس ژرف ریشه داشتن را القا می نماید. او و خواهرش در فقر بزرگ شدند و گاهی برای به دست آوردن غذا بیش از 2.5 مایل تا شهر همسایه پیاده راه می پیمودند. با این حال او می گوید: من افتخار می کنم که در غار به جهان آمدم و هنوز در غار زندگی می کنم. در غار هم خواهم مرد.

(مهاجران سنگالی در غاری در بخش بالایی تپه ها)

(غاری که پایکوبیندگان محلی فلامنکو در آن به اجرای پایکوبی می پردازند)

مترجم: زهرا ذوالقدر