آخرین غارنشینان - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، در داخل یک خانه گلی با نور کم که در میان کوه سنگی در پادشاهی لسوتو واقع شده است، ماموتونوسی نتفانه 67 ساله، گرد و غبار پوست یک حیوان را می گیرد.

به گزارش فرار، خانواده او در میان معدود خانواده هایی هستند که هنوز در غار های کومه زندگی می نمایند، یک مکان میراثی در شمال لسوتو، که برای اولین بار حدود 200 سال پیش به وسیله قبایل محلی که در پی سرپناهی از درگیری و آدم خواری بودند، اشغال شد.

نتفانه به خبرگزاری فرانسه می گوید: زندگی خوب است، ما سبزیجات خودمان را می کاریم و هر زمان که بخواهم می توانم دعا کنم.

بیش از 1800 متر بالاتر از سطح دریا، حدود 50 کیلومتر از ماسرو، مرکز لسوتو این سکونتگاه به وسیله مراتع بایر احاطه شده است، جایی که چوپانانی که پالتو های پشمی بلند به تن دارند در مه صبحگاهی، گاو ها را می چراند.

در داخل غار یک فرنی ذرت سنتی به نام پاپا، در یک دیگ چدن سیاه روی آتش هیزم می جوشد. این غار به چند خانه گرد تقسیم شده است که در مقابل سنگ بازالت قرار گرفته اند.

گذرگاه های باز که به میزان ای بلند هستند که شخص بتواند از آن عبور کند، به عنوان دروازه ها عمل می نمایند. دیوار ها و کف ها از ترکیبی از گل و کود ساخته شده اند که احتیاج به نگهداری منظم دارند.

در داخل اقلام اولیه از جمله گلدان، سطل های پلاستیکی برای ذخیره آب و یک پوست گاو برای تخت وجود دارد.

کابلو کومه 44 ساله که از نسل اولین افرادی است که در غار ها ساکن شدند و این مکان به نام آن ها نامگذاری شده است، می گوید: برق و یخچال وجود ندارد، اما اینجا خانه ماست، تاریخ ماست.

این غار ها در قرن نوزدهم، زمانی که درگیری و خشکسالی شدید منطقه را ویران کرد، به مخفیگاهی برای اعضای قبایل باسیا و باتاونگ تبدیل شد.

مبلغان مسیحی که در آن موقع به منطقه سفر می کردند، گزارش دادند که بعضی از گروه ها برای زنده ماندن به آدم خواری متوسل شدند، زیرا ذخایر دام و غلات کاهش یافت.

در این دوره بود که لسوتو به عنوان یک موجودیت واحد ظهور کرد، زیرا سوتو، بزرگترین گروه قومی منطقه، برای مبارزه با مهاجمان زولو و مهاجران اروپایی متحد شدند.

امروزه بیشتر جمعیت دو میلیون نفر این کشور به وسیله کشاورزی امرار معاش زندگی می نمایند.

ساکنان غار های کومه ذرت، سورگوم و لوبیا می کارند و مرغ و گاو پرورش می دهند.

سالمندان یاری هزینه دولتی دریافت می نمایند، در حالی که دیگران با نشان دادن خانه های خود به گردشگران پول در می آورند.