چرا ورزش با وزنه در سن 60 تا 70 سالگی مهم است؟ - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، تمرین های ورزشی ای که با وزنه انجام می شوند، ارتباطِ بین عصب و عضله را قوی تر می نمایند که باعث می گردد سلول های عصبی حرکتی که در ستون فقرات هستند محافظت شوند ـ این فرایند برای آنکه بدن مان به خوبی فعالیت کند لازم است.

وبلاگ سفر | تحقیقات تازه درباره وزنه زدن دو بینش تازه را نشان می دهد: یکی اینکه این نوع تمرین می تواند ارتباط بین عصب و عضله را تقویت کند و نکته دیگر اینکه تقویت شدنِ این پیوند می تواند در سال های سالمندی هم اتفاق بیفتد.

به گزارش وبلاگ سفر ، ما درواقع قبل از سن 40 سالگی آغاز به از دست دادنِ توده عضلانی مان می کنیم که یکی از دلایلش کاهش فیبر های عضلانی است که به عنوان سلول های عصبیِ حرکتی ـ سلول هایی که در مغز و ستون فقرات هستند و به بدنِ ما دستور حرکت می دهند ـ دچار فروپاشی می شوند.

کاهشِ عضلانی متوقف نمی گردد، اما برطبق یافته های یک پژوهش می توان سرعت آن را به طرز چشم گیری کند کرد. برطبق نتایج یک مطالعه تازه، تمرین های ورزشی ای که با وزنه انجام می شوند، ارتباطِ بین عصب و عضله را قوی تر می نمایند که باعث می گردد سلول های عصبی حرکتی که در ستون فقرات هستند محافظت شوند ـ این فرایند برای آنکه بدن مان به خوبی فعالیت کند لازم است.

کَسبر ساندنبروئه، از دانشگاه کوپنهاگ در دانمارک می گوید: محققان پیش از این قادر نبودند اثبات نمایند که تمریناتِ با وزنه می تواند پیوند بین سلول های عصبی حرکتی و عضلات را قوی تر کند. مطالعه ما نخستین مطالعه از نوع خود است که نشان می دهد چنین چیزی رخ می دهد. یکی از دلایلی که این ارتباط تا به امروز کشف نشده بود، آن است که برای نمونه برداری بافتِ کافی در مکان هایی که سلول های عصب و عضله به هم پیوند می خورند، چالش هایی وجود دارد. برای فائق آمدن بر این چالش ها، محققان در نمونه های به دست آمده، در پیِ نشان گر های زیستی ای بودند که ثابت کند بین عصب و عضله اتصالاتِ پایدار برقرار است. این تحقیق بروی 38 مردِ سالمندِ سالم با میانگینِ سنی 72 سال انجام شد که به مدت 16 هفته تمرین های وزنه برداری نسبتاً سنگین از قبیلِ پرسِ پا، استفاده از دستگاهِ جلو ران (بلند کردنِ وزنه با ران ها)، پشتِ ران (وزنه زدن برای تقویتِ عضلاتِ پشتِ ران) و دو تمرین وزنه با دست ها انجام داده بودند.

گروه دیگری متشکل از 20 مردِ مسن با همان میانگینِ سنی 72 سال طی این مدت هیچ تمرینی انجام ندادند و به عنوانِ گروه کنترل در نظر گرفته شدند.

تمرین با وزنه سه بار در هفته انجام شد و بعد از دو ماه (در نیمه راهِ آزمایش)، تفاوتِ در مقدار و تناسبِ عضله در مشارکت نمایندگان واضح بود. محققان نمونه عضلات را جمع آوری کردند و تغییراتِ قابلِ تشخیصی را در نشان گر های زیستی شناسایی کردند. از بهبودِ گزگز در عضلاتِ پشت تا درد در زانوها، معین شد که تمرین با وزنه می تواند از بعضی از فروپاشی ها در سیستمِ عصب و عضله پیش گیری کند. محققان نشان دادند که هرچه تمرین با وزنه زودتر آغاز گردد، بدن می توان عضلات ذخیره فراوری کند و در سنین بالا روی آن ها حساب کند.

نویسندگان این تحقیق نشان می دهند: حتی اگر تمرین با وزنه در سنین بالاتری در زندگی آغاز گردد، افراد می توانند تفاوت چشم گیری در بدنِ خود ایجاد نمایند. آن ها می نویسند: البته که هرچه زودتر آغاز کنید، بهتر است، اما هرگز خیلی دور نیست و حتی اگر 65 یا 70 سال به بالا باشید نیز می توانید تمرین ها را آغاز کنید. بدن شما هنوز در این سنین هم می تواند از تمریناتِ سنگین وزنه برداری منفعت ببرد.

هرچند این پژوهش روی مرد ها اجرا شده، اما نتایج آن به زنان نیز قابلِ تعمیم است. برای مثال زنانی که در خطر بیماریِ پوکی استخوان هستند از تمریناتِ استقامتی به مقدار مردان سود می برند. ازآنجایی که جمعیت در سراسر دنیا تا سنینِ بالاتر و طولانی تر زندگی می نمایند، مسئله حفظِ کیفیتِ زندگی در سنین سالمندی از اهمیت بیش تری برخوردار شده است و یکی از این موارد برای حفظِ کیفیت زندگی استفاده از عضلات به طور پیوسته است.

درحالی که بعضی از روند های زیستی خاص را نمی توان در گذر زمان متوقف کرد، تحقیقات نشان می دهند که رژیم مناسب غذایی و ورزش می توانند در مقابل بعضی آسیب هایی که ممکن است فرد را در دورانِ سالمندی آسیب پذیر کند، حفظ کند.

منبع: Science Alert

ترجمه: سایت وبلاگ سفر