ساخت برج هایی با مصالحی از جنس انسان - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، شاید تا به حال نام منطقه کاتالونیای اسپانیا به گوشتان نخورده باشد؛ کاتالونیا منطقه ای در اسپانیاست که مردم آن رسوم عجیب وغریب زیادی دارند.

به گزارش وبلاگ سفر، یکی از این عادت ها ساختن برج هایی است که از روی هم قرار گرفتن آدم ها ساخته می شوند. مهم ترین شهر این منطقه بارسلوناست اما در بیشتر نقاط و شهرهای این ناحیه این رسم به طور جدی اجرا می شود و حتی در برخی از آنها انجمن هایی برای دور هم جمع شدن برج سازها یا اعضای تیم برج سازی تشکیل شده است. آنها در جشن ها و فستیوال ها مراسم خود را اجرا می نمایند و حتی برای خودشان مسابقاتی را هم برگزار می نمایند. مهم ترین تیم یا انجمن برج سازی این ناحیه انجمن برج سازان ویلا فرانکا هستند.

کاستل در انگلیسی به معنای قلعه است اما در کاتالان اسپانیا منظور یک برج انسانی است که به صورت سنتی در فستیوال ها و جشن های منطقه کاتالونیای اسپانیا ساخته می شود. در این فستیوال ها شرکت نمایندگان در مراسم برج سازی باید یک قلعه و برج انسانی را طوری بسازند که برای زمان معینی ثابت بماند و آدم هایی که اجزای این برج را تشکیل می دهند از روی هم به پایین نریزند. این رسم قدیمی از قرن 18 در ناحیه والاس کاتالونیا اجرا می شود و ساختن ساختمان های انسانی از آن موقع در این منطقه رایج شده است. والاس منطقه ای است نزدیک شهر تاراگونا در قسمت جنوبی کاتالونیا. بعدها این کار در قسمت های دیگر استان کاتالونیا مثل مایورکا هم رایج شد و کم کم به بیشتر نقاط اسپانیا کشیده شد. اما هنوز هم ماهرترین برج سازان انسانی را می شود در اطراف شهر تاراگونا پیدا کرد.

یک قلعه انسانی پیروز زمانی ساخته می شود که نقشه روی هم قرارگیری و پایین آمدن آدم ها در آن به دقت در نظر گرفته شده و اجرا شود. در حقیقت یک قلعه زمانی کامل می شود که همه اعضا بتوانند با بالا رفتن از روی بدن بقیه به جای مخصوص خودشان برسند. آخرین نفر که نقش مهمی را در تکمیل شدن قلعه ایفا می نماید، اگزاناتا خوانده می شود. او باید از روی همه بالا برود تا بتواند روی بالاترین نقطه برج انسانی جایش را محکم کند. کار او پرریسک ترین و خطرناک ترین مرحله اجرای گروه است چون با سقوط او ممکن است بقیه اعضای گروه هم روی سر هم خراب شوند.

وقتی آخرین نفر به آن بالا می رسد باید وظیفه اش را به دقت اجرا کند. آخرین نفر باید به صورت نمادین نشانی از پرچم ناحیه کاتالان را به اجرا بگذارد و خودش را به صورت سمبلی از این پرچم نشان بدهد. بعد از انتها نمایش، اگزاناتا که نماد پرچم است، باید از سمت دیگر برج پایین بیاید و بعد از او به تدریج بقیه افراد از برج فرود می آیند تا اینکه همه به سلامت به زمین برسند.

نماد همبستگی

به کسانی که پایه برج را شکل می دهند پینیا گفته می شود. هر پینیا باید توانایی تحمل وزن زیاد را داشته باشد. این ناحیه مهم ترین قسمت برج است که هرچند دیده نمی شود ولی باید طوری محکم سر جای خودش بماند که فرو نریزد. در حقیقت پینیا پایه و مبنای برج است. هر قلعه در دو قسمت اصلی ساخته می شود. در مرحله اول پینیا یا پایه برج شکل می گیرد. کسانی که مرحله دوم یا قسمت مرتفع برج را شکل می دهند به سادگی روی قسمت های دیگر برج سوار می شوند.

قلعه ساز های ویلا فرانکا با پیراهن سبز و شلوار سفید. آنها یک برج 9 طبقه ساخته اند که هر طبقه اش از 3 نفر تشکیل شده است

این مرحله باید به آرامی و با دقت بسکمک انجام شود. بلافاصله بعد از اینکه قسمت پایه این برج انسانی درست شد کسانی که قرار است قسمت بالایی برج را تشکیل دهند دست به آزمایش می زنند. آنها با آزمایش مشخص می نمایند که پایه برج به قدر کفایت برای تحمل وزن آنها محکم هست یا نه.

بعد از اینکه افراد قسمت مرتفع برج کارشان را آغاز کردند یک گروه موزیک آغاز به نواختن موسیقی سنتی می نماید تا قسمت بالایی تکمیل شود. لایه های بالایی برج باید با حداکثر سرعت ممکن ساخته شوند تا فشار کمتری به قلعه سازهای پایینی وارد شود. این برج ها معمولا در نقاط بسیار شلوغ یک جشن ساخته می شوند که این نمادی از همبستگی مردم کاتالان و فدا شدن آنها برای رسیدن به یک هدف است.

به طور معمول کاستلرز یا قلعه سازها با شلوار سفید، یک کمربند مشکی که روی آن پارچه رنگی بسته شده و پیراهن های رنگی دیده می شوند. تیم های مختلف پیراهن هایی به رنگ های مختلف به تن می نمایند. برای مثال در بارسلونا افراد تیم قلعه سازی پیراهن های قرمز می پوشند و تیم قلعه سازی ویلافرانکا با پیراهن های سبزرنگ دیده می شوند. کمربند یکی از مهم ترین قسمت های پوشش آنهاست چون قسمت های میانی بدن را حمایت می نماید و برای بالارفتن مورد استفاده بقیه افراد قرار می گیرد. این قسمت از لباس بسته به موقعیت فرد در برج از نظر طول و عرض تغییر می نماید. طول آن معمولا بین یک ونیم تا هشت متر است و معمولا طول کوتاه تر برای طبقات بالایی و طول بلندتر برای طبقات پایینی استفاده می شود.

ساختمان یک قلعه

جایگیری قلعه سازها بر اساس یک شکل زنجیری در لایه های پایینی درست می شود و قسمت های مرتفع تر که روی آن می ایستند هشت تا ده نفر را تشکیل می دهند. این هشت تا ده نفر وظیفه حمایت از قسمت مرتفع برج را بر عهده دارند. اتفاقاتی مثل فروریختن می توانند در طول ساختن قلعه رخ دهند. درست مثل جشن گاوبازی که آمبولانس همواره در محل حضور دارد، اینجا هم در نزدیکی محل جشن آمبولانسی هست تا در صورت فروریختن قلعه اگر کسی نیاز پیدا کرد او را سریع به بیمارستان برساند.

در این سال ها حوادث مرگباری هم طی ساختن این قلعه ها اتفاق افتاده است. مثلا در آگوست سال 2006 در شهر ماتارو، یک قلعه ساز جوان از بالاترین قسمت برج سقوط کرد و به خاطر این سقوط جانش را از دست داد. این اتفاق قبلا در سال 1981 در توردن بارا هم اتفاق افتاده بود. قلعه سازها معمولا باید افراد قدکوتاهی باشند. کسانی که پایه یا زیربنای قلعه را می سازند معمولا کشاورزانی هستند که توانایی حمل بارهای زیاد را دارند و از فیزیک مناسبی برای تحمل فشار برخوردارند. حمایت نماینده ها باید از بازوهای قوی برخوردار بوده و توانایی برقراری تعادل را برای افراد بالایی داشته باشند.

برخی مواقع مسابقات در شب برگزار می شود. تیم شهر مایورکا در کوشش برای ساختن برجی بلند دیده می شود

قسمت های بالایی قلعه مهم ترین شخصیت های آن هستند. معمولا بچه های جوان و سبک وزن، قسمت بالایی یک قلعه را شکل می دهند. قلعه ها بر اساس تعداد افراد و تعداد طبقات نامگذاری می شوند. برای مثال اگر قلعه ای پیلار- دسیس نامیده شود، به این معنی است که قسمت بالایی برج از شش طبقه تشکیل شده که در هر طبقه آن یک نفر ایستاده است یا اگر قلعه ای توره- دست نامیده شود، مستمع اسپانیایی زبان به سادگی متوجه می شود که قلعه هفت طبقه است و در هر طبقه دو نفر حضور دارند.

ویلافرانکا، شهر قلعه سازها

قلعه سازهای ویلافرانکا نام یک انجمن فرهنگی ورزشی است که مهم ترین فعالیت آنها ساختن برج های انسانی است. این گروه در سال 1948 تشکیل شده است اما امروزه انجمن قلعه سازهای ویلافرانکا بیش از 500 عضو فعال و چندین هزار حامی دارد که در ساختن قلعه ها این انجمن را کمک می نمایند. افراد در هر سن و سالی می توانند در تیم قلعه سازی حضور داشته باشند بدون آنکه مسائلی مثل مذهب یا جایگاه اجتماعی باعث فزونی آنها در تیم شود. آنها توانایی هایشان را به اشتراک می گذارند تا به هدف مشترکشان که ساختن یک برج انسانی است برسند.

ویلا فرانکایی ها در کشورهای مختلف برنامه برج سازی خودشان را اجرا نموده اند. آنها را درکنار برج ایفل می بینید

این در حقیقت نشان دهنده یک کار جمعی است. آنها همگی از یک رهبر حمایت می نمایند که از سوی گروه برگزیده می شود و قرار است به بالاترین نقطه برج برسد. شعبه اصلی این گروه در مرکز شهر ویلافرانکا واقع شده است و به طور مخصوص برای امور مربوط به ساختن برج های انسانی در نظر گرفته شده است. این گروه یکی از مهم ترین سازمان های شهر ویلافرانکاست که فرهنگ عمومی ناحیه کاتالان را به تعداد زیادی از مردم کشورهای مختلف نشان داده است. تعداد زیادی از انجمن های عمومی و خصوصی از این انجمن حمایت می نمایند.

آنها نمایشگاه های بزرگ برج های انسانی برگزار می نمایند و بعلاوه دیگر فعالیت های فرهنگی مثل کنسرت های محلی، جلسات شعرخوانی یا مسابقات دوچرخه سواری را در این ناحیه سازمان دهی می نمایند. تورنمنت های بزرگ دومینو و جشنواره های غذا به وسیله این انجمن برگزار می شود. انجمن ویلافرانکا بعلاوه مدرسه ای برای آموزش برج سازی به بچه ها دایر نموده است. آنها به خاطر فعالیت هایشان مدال ویژه شهری را از دولت ناحیه کاتالان دریافت نموده اند.

تاریخچه

این گروه در سال 1948 به وسیله اوریل بروزل پایه گذاری شده است. او اولین رهبر و مدیر تکنیکی گروه بود. اولین برجی که به وسیله این گروه ساخته شد با پیروزیت در هفت طبقه به نمایش عمومی عایدی. نمونه های دیگری از آن طرح به وسیله شاخه های دیگر در شهرهای دیگر به اجرا عایدیند. اوریل به مدت چهار سال رهبر گروه بود و بعد جایش را به رومن سالا داد. گروه در اصل پیراهن هایی به رنگ گل رز می پوشیدند که بعدها جایش را به پیراهن های قرمز رنگ داد. در سال 1956 گروه به خاطر اختلافات داخلی و مشاجره از هم پاشید.

به خاطر این اختلاف ها در سال 1957 آنها پیراهن های سبز رنگ را به عنوان نماد گروه انتخاب نموده و پوشیدند؛ به این ترتیب گروه دوباره سازماندهی شد و این همان رنگی است که تا امروز هم استفاده می شود. از سال 1957 تا سال 1968 برج های هفت طبقه بخشی از اجراهای عادی این گروه را تشکیل می دادند. اما در فاصله بین سال های 1962 تا سال های 1974 انجمن برج سازی توانست برج های بلندتری بسازد. آنها اولین برج هشت طبقه را در این سال ساختند. در همان سال گروه برنده جایزه مسابقه برج سازی تاراگونا شد.

در سال 1975 گروه دست به یک بازسازی درونی زد. مخصوصا اینکه فعالیت های رهبری و تکنیکی ساختن یک برج را از یک نفر به یک تیم محول کردند. آنها به فعالیت های خود ادامه دادند تا اینکه در سال 1985 پیروز شدند نخستین برج نه طبقه انسانی را برپا نمایند. قلعه سازان ویلافرانکا تا سال 90 برج های نه طبقه ای با تعداد بیشتر آدم ها در هر طبقه ساختند. جالب اینجاست که نفر برگزیده و بالایی برج در فاصله بین سال های 1975 تا 1994 یک نفر بود به نام کارلوس دومینیک. اما پیروزیت های بزرگ گروه در فاصله بین 1995 تا 2004 شکل گرفت.

دو گروه مقابل هم در قدیمی ترین عکس مسابقات برج سازی.

در فاصله این سال ها آنها مهم ترین پیروزیت های تاریخ تشکیل گروه را رقم زدند. در این دوره زمانی آنها توانستند بلندترین و سخت ترین برج ها را ایجاد نمایند. آنها توانستند برج های هفت طبقه با یک نفر در هر طبقه بسازند. درخشان ترین پیروزیت های آنها ساختن برجی هشت طبقه با چهار نفر در هر طبقه بود که اولین برج از نوع خودش در قرن بیستم بود. بعلاوه آنها توانستند اولین برج نه طبقه تاریخ را با چهار نفر در هر طبقه شکل دهند. پیروزیت بزرگ آنها این بود که توانستند پایه برج، قسمت حمایت نماینده و قسمت مرتفع آن را به صورت همزمان و در یک نمایش هیجان انگیز اجرا نمایند.

در همین سال ها دو تا از برج های آنها با وجود پیروزیت فرو ریخت. یکی از آنها برجی هشت طبقه با دونفر در هر طبقه و دیگری نه طبقه با چهار نفر در هر طبقه بود. اما شاهکار آنها زمانی رقم خورد که توانستند برجی ده طبقه با سه نفر در هر طبقه را در مانیل ـ مرکز فلیپین ـ به نمایش بگذارند. آنها پنج مرتبه در فاصله بین سال های 1996 تا 2006 برنده فستیوال برج سازی تاراگونا شدند.

بعلاوه در سال 2005 آنها سخت ترین برج تاریخ را در نه طبقه دونفره اجرا کردند. فرانسس مورنو بالاترین فرد گروه در فاصله بین سال های 1995 تا 2003 بود و بعد از او لوئیز اسکالاسانز تا سال 2007 این سمت را بر عهده داشت. از سال 2007 تا به امروز هم دیوید میرت به عنوان سرگروه انتخاب شده است.

شعبه اصلی گروه در حال حاضر یک ساختمان قدیمی است که در قرن نوزدهم ساخته شده و 600متر مربع زیربنا دارد. در فاصله این سال ها آنها در کشورهای مختلف برنامه های برج سازی خودشان را اجرا کردند. ایتالیا، پرتغال، سوئیس، فرانسه و تعداد زیادی از کشورهای قاره آمریکا میزبان این گروه بوده اند. آخرین پیروزیت آنها به پیروزی در بیست و دومین جشنواره برج سازی تاراگونا در سال 2008 برمی شود. در سایه این پیروزیت ها آنها توانسته اند گروه رقیب خودشان ـ یعنی گروه برج سازی بارسلونا ـ را پشت سر بگذارند.

مردم ناحیه جدایی طلب کاتالان این برج سازی را نمادی از کوشش و همبستگی برای رسیدن به یک هدف مشترک می دانند. سال های سال است که مردم این منطقه ادعای جدایی از اسپانیا را دارند و پرچمی برای خودشان درست نموده اند. ادعایی که در مسابقات فوتبال بین تیم های این ناحیه و تیم های مرکز نشین اسپانیا به خوبی دیده می شود. پیروزی در هر یک از این مسابقات یا جشنواره های برج سازی انتقامی است که مردم این ناحیه از دوران سیاه حکومت ژنرال فرانکو در اسپانیا می گیرند.