رازهای منظومه شمسی با سیارک بنو فاش می گردد؟ - وبلاگ سفر

به گزارش وبلاگ سفر، با مطالعه دقیق این سیارک می توان به سوال هایی درباره اینکه آیا استخراج این فلزات در هنگام اکتشاف در اعماق فضا و سفر امکان پذیر است پاسخ داد. گرچه فلزات نادر بیشترین توجه را به خود جلب می نمایند، اما آب مهمترین منبع در سیارک بنو است.

فضاپیمای اسیریس-رکس (OSIRIS-Rex) ناسا پس از گذشت چهار سال از ماموریت هفت ساله اش خاتمه قرار است یک فرود سریع را بر روی سطح یک سیارک تجربه کند که احتمالا در ده میلیون سال اول تاریخ منظومه شمسی شکل گرفته است.

این فضاپیما در تاریخ سه شنبه 20 سپتامبر (29 مهر) کوشش می نماید برای نخستین بار روی سطح سیارک بنو 101955 معروف به سیارک بنو [یا بن نو]قرار گیرد و از آن نمونه گیری کند. قرار است این نمونه با خاتمه ماموریت فضاپیمای ناسا در سال 2023 به دست محققان در زمین برسد.

درصورتیکه فضاپیمای اسیریس-رکس با موفقیت روی سطح سیارک بنو قرار گیرد می تواند دست کم 60 گرم ماده از سطح سیارک جمع آوری کند.

جیسون دورکین یکی از محققان ناسا در این پروژه می گوید: این نمونه شاهدی بر تشکیل منظومه شمسی [حدود 4.56 میلیارد سال پیش]است و با تجزیه و تحلیل آن باید درک ما از فرآیند های موجود در ایجاد منظومه شمسی، سیاره ها و زندگی افزایش پیدا کند.

21 سال از کشف سیارک بنو می گذرد، اما تا به امروز از سیارک چه چیز هایی می دانیم؟ سایت ناسا 10 مورد از این یافته ها را فهرست نموده است که در این گزارش به آن ها اشاره می گردد.

یک: بسیار بسیار تاریک است…

بنو به عنوان یک سیارک نوع بی B، طبقه بندی می گردد، به این معنی که حاوی کربن بسیار در کنار مواد معدنی مختلف است. محتوای کربنی بنو باعث ایجاد سطحی روی سیارک می گردد که حدود چهار درصد از نوری برخوردی را منعکس می نماید و این بسیار اندک است.

در مقابل، زهره به عنوان درخشان ترین سیاره منظومه شمسی، حدود 65 درصد از نور ورودی خورشید را منعکس می نماید و این رقم در زمین حدود 30 درصد است. بنو یک سیارک کربنی است که دستخوش تغییرات شدید و یا تغییر در ترکیباتش نشده است به این معنی که در عمق سطح سیاه آن، مواد شیمیایی و سنگ ها از بدو تولد منظومه شمسی وجود دارد.

دو- و بسیار بسیار قدیمی است

بنو میلیارد ها سال است که بدون تغییر مانده و دچار دگرگونی نشده است. این سیارک نه تنها نزدیک به زمین و کربنی است بلکه بسیار قدیمی است به طوریکه دانشمندان محاسبه نموده اند که بیش از 4.5 میلیارد سال پیش یعنی در 10 میلیون سال اول تاریخ منظومه شمسی شکل گرفته است.

به لطف اثر یارکوفسکی [فرایندی که در نتیجه آن، نور خورشید یک طرف از یک سیارک کوچک و تاریک را گرم می نماید، سپس بازتابش گرمای جذب شده از سطح سیارک به چرخش سیارک منجر می گردد]و کشش های گرانشی از سایر اجرام آسمانی سیارک بنو از محل احتمالی تولد خود یعنی کمربندی بین مریخ و مشتری دور و هرچه بیشتر به زمین نزدیک می گردد.

سه- بنو سیارکی با توده های قلوه سنگی، اما نامش نباید شما را فریب دهد

آیا بنو یک زباله فضایی است یا یک گنج علمی؟ توده های قلوه سنگی و نه زباله های فضایی، در واقع بخشی از طبقه بندی نجومی است. سیارک هایی با توده های قلوه سنگی مانند بنو نوعی اجرام آسمانی هستند که از تعداد زیادی بقایای سنگی ساخته شده اند که گرانش، آن ها را به هم فشرده می نماید.

این نوع توده سنگ ریزه زمانی فراوری می گردد که ضربه ای شدید سطح بسیار بزرگتری را خرد کند [برای بنو، سیارک اصلی آن پهنای 100 کیلومتر داشته است]. در مقابل بنو تقریبا به بلندی ساختمان امپایر استیت [یک بُرج 102 طبقه تجاری در محله منهتن در شهر نیویورک]است.

مدت کمی طول کشید تا خرده بقایای فضایی با توده های قلوه سنگی که بنو را شکل داده اند، یکی شوند. داخل سیارک بنو پر از سوراخ است به طوریکه 20 تا 40 درصد حجم آن فضای خالی است. اگر سیارک خیلی سریعتر آغاز به چرخش کند یا تعامل بسیار نزدیک با یک سیاره داشته باشد، در واقع در معرض خطر گسستن قرار می گیرد.

چهار- سیارک ها ممکن است نکاتی را در خصوص منشا زندگی در زمین داشته باشند...

بنو یک ماده اولیه است که در خلا فضایی حفظ شده است و در میان سیاره ها، قمرها، سیارک ها و ستاره های دنباله دار می چرخد. بنو از آنجاییکه بسیار قدیمی است، می تواند از موادی که حاوی مولکول هایی هستند که برای نخستین بار هنگام تشکیل حیات در زمین وجود داشته است، ساخته شده باشد.

تمام اشکال حیات در زمین طبق زنجیره های اتم های کربن است که با اکسیژن، هیدروژن، نیتروژن و سایر عناصر پیوند خورده اند.

با این حال مواد آلی که دانشمندان امیدوارند از نمونه های بنو پیدا نمایند لزوما همواره از بیولوژی [علم حیات]نشات نمی گیرد. با این حال، تحقیقات بیشتر دانشمندان برای کشف نقش سیارک های غنی از مواد آلی در کاتالیز [فروکافتن]حیات بر روی زمین نقش دارد.

پنج- … همچنین پلاتین و طلا

جواهرات فرازمینی عالی به نظر می رسند و بنو در مقایسه با پوسته متوسط زمین احتمالا غنی از پلاتین و طلا خواهد بود. گرچه بیشتر آن ها به طور کامل از فلز جامد ساخته نشده است، اما بسیاری از سیارک های حاوی عناصری هستند که می توانند به جای منابع محدود زمین از آن ها به صورت صنعتی استفاده گردد.

با مطالعه دقیق این سیارک می توان به سوال هایی درباره اینکه آیا استخراج این فلزات در هنگام اکتشاف در اعماق فضا و سفر امکان پذیر است پاسخ داد. گرچه فلزات نادر بیشترین توجه را به خود جلب می نمایند، اما آب مهمترین منبع در سیارک بنو است.

از آب [دو اتم هیدروژن متصل به اتم اکسیژن]می توان برای نوشیدن استفاده کرد یا با استخراج هیدروژن و اکسیژن حبس شده در مواد معدنی سیارک می توان به فراوری سوخت موشک یا هوای قابل تنفس نیز رسید.

با توجه به هزینه بالای حمل و نقل مواد به فضا، اگر فضانوردان بتوانند آب را از سیارکی برای تامین حیات یا سوخت استخراج نمایند، دنیا کیهانی بیش از هر زمان دیگر برای انسان قابل دسترس تر خواهد بود.

شش- نور خورشید می تواند گذرگاه کامل سیارک را تغییر دهد

جاذبه تنها عاملی نیست که در سرنوشت بنو نقش دارد. بخشی از سیارک بنو رو به خورشید است و با نور خورشید گرم می گردد، اما یک روز در سیارک بنو تنها چهار ساعت و 17.8 دقیقه طول می کشد بنابراین بخشی از سطح بنو که رو به خورشید است به طور مداوم تغییر مکان می دهد.

همچنان که بنو به چرخش خود ادامه می دهد، این گرما را دفع می نماید که باعث می گردد سیارک هر سال تقریبا 0.29 کیلومتر با تغییر مدار خود به سمت خورشید فشار بیاورد.

هفت- آنالیز احتمال برخورد بنو به زمین

پروژه آنالیز سیارک های نزدیک به زمین لینکلن معروف به لینیر با یاری بودجه ناسا، بنو را در سال 1999 کشف کرد. دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری وابسته به ناسا که اقدام به آنالیز و ردیابی اجسام نزدیک به زمین می نماید درباره بنو که در حدود 7.5 میلیون کیلومتری نسبت به مدار زمین واقع شده است و به عنوان اجسام بالقوه خطرناک طبقه بندی می شوند تحقیق نموده است.

بین سال های 2175 و 2199 احتمال برخورد بنو با زمین تنها یک در 2700 ارزیابی شده است، اما دانشمندان هنوز نمی خواهند از این سیارک رو برگردانند.

بنو در مسیری که دانشمندان با اطمینان پیش بینی نموده اند، از منظومه شمسی عبور می نماید، اما آن ها با اندازه گیری اثر یارکوفسکی توسط فضاپیمای اسیریس-رکس و مشاهدات آینده منجمان پیش بنی های خود را اصلاح و دقیق تر می نمایند.

هشت- نمونه برداری از بنو از آنچه که فکر می گردد سخت تر است

مشاهدات اولیه این سیارک از زمین حاکی از آن بود که سطح سیارک بنو صاف و از لایه های سنگی پوشیده شده است. اما فضاپیمای اسیریس-رکس که قادر به عکسبرداری با وضوح بالا است تعیین کرد که نمونه برداری از بنو بسیار پیچیده تر از آن چیزی که قبلا آنالیز شده بود.

تصاویر جدید از سطح بنو نشان می دهد که این سیارک بیشتر از تخته سنگ های بزرگ پوشیده شده است و نه سنگ های کوچک. فضاپیمای اسیریس-رکس به گونه ای طراحی شده است که در منطقه ای در بنو نزدیک به دو هزار یارد [متر]مربع حرکت می نماید که این مقدار تقریبا به اندازه یک پارکینگ مجهز به 100 مکان برای پارک است.

اکنون این فضاپیما باید در یک مکان امن در سطح صخره ای بنو در محدوده ای کمتر از 100 متر مربع مکانی با پنج جای پارک مانور دهد.

9-نامگذاری بنو چگونه بود

پسر 9 ساله ای از کارولینای شمالی در سال 2013 نام این سیارک را انتخاب کرد. او در رقابتی برنده انتخاب نام برای این سیارک شد.

رقابت از سوی انجمن سیاره ای و پروژه آنالیز سیارک های نزدیک به زمین معروف به لینیر که بنو را کشف نموده بود، تدارک دیده شد. مایکل پوزیرو که در آن موقع 9 ساله بود با توجه به بازو های وصل شده به فضاپیما و همچنین صفحه های خورشیدی روی فضاپیمای اسیریس-رکس که مانند گردن و بال به نظر می رسد، نام بنو را به آن داد.

بنو در اساطیر مصر تجسم خورشید به هنگام طلوع و تابیدن پرتو های خورشید روی ستون خورشید بود. حواصیل خاکستری مظهر این خدا بود و این پرنده در بین مصریان مقدس محسوب می شد.

10- بنو هنوز ما را متعجب می نماید

دوربین های جهت یابی فضاپیما مشاهده نموده است که سیارک بنو هر هفته چند بار ذرات ریزی را به خارج از سطح خود پرتاب می نماید. بنو ظاهرا نه تنها یک سیارک نادر فعال است (تعداد انگشت شماری از آن ها تا به امروز شناسایی شده اند) بلکه احتمالا همراه با سیارک سرس که با فضاپیمای دان ناسا مورد کاوش نهاده شد، از جمله نخستین نمونه هایی است که انسان به وسیله یک فضاپیما آن را مشاهده نموده است.

اخیرا گروهی که برای تحقیق درباره این سیارک ماموریت دارد، کشف نموده است که نور خورشید می تواند سنگ ها را در بنو شکاف دهد. با پیشرفت ماموریت معما های بیشتری درباره بنو حل می گردد که هر یک از آن ها تاریخ تکامل منظومه شمسی را واضح تر می نماید.

منبع: یورونیوز